قبل از دهه 1960 میلادی، در جهان، تولید محصولات چوبی عمدتاً به صورت تمام‌چوب صورت می‌گرفت. این روش، با وجود کیفیت بالا، سرعت تولید پایینی داشت و دسترس‌پذیری آن را محدود می‌کرد. با آغاز انقلاب صنعتی در دهه 1960 میلادی، صنعت چوب نیز دگرگونی عظیمی را تجربه کرد. اختراع ماشین‌آلات تولید روکش چوبی، مانند دستگاه‌های اسلایسر، به امکان تبدیل چوب‌های با کیفیت بالا به لایه‌های نازک روکش منجر شد. این روکش‌ها با ویژگی‌های ظاهری و استحکامی قابل قبول، امکان استفاده از چوب‌های کم‌کیفیت‌تر مانند نئوپان، MDF، و چوب‌های چندلا را در ساخت محصولات چوبی فراهم آورد و در نتیجه تحولی چشمگیر در کیفیت و قیمت محصولات چوبی ایجاد کرد.

این انقلاب در صنعت چوب، در اواخر دهه 40 خورشیدی ( اواسط دهه 1970 میلادی) به ایران نیز رسید. برای اولین بار با حمایت مستقیم مسئولین کشوری، فعالیت در این حوزه آغاز شد. یکی از پیشگامان این تحول، برادران بلوری بودند که در ایران به صورت خصوصی، با ساخت دستگاه اسلایسر (نوعی ماشین تولید روکش چوبی) فعالیت خود را آغاز کردند. ثبت شرکت “روستا” در سال 1365 خورشیدی (1986 میلادی) در وزارت صنایع، گواه این ورود به صنعت بود. این فعالیت‌ها نشان‌دهنده تلاش‌های اولیه برای به کارگیری تکنولوژی‌های جدید در صنعت چوب ایران بود

شرکت روستا با فعالیت در خارج از کشور، همکاری‌های موفقی با شرکت‌های مطرح صنعت چوب در سطح بین‌المللی برقرار کرد. این همکاری‌ها منجر به اخذ نمایندگی انحصاری فروش محصولات متنوعی از جمله روکش‌های پیشرفته، تخته‌های جنگلی، پانل‌های فینگر جوینت، ترموود و… از شرکت‌های معتبر جهانی نظیر وكسكو (آمریکا)، دنزر (آلمان)، رومانل (رومانی)، اسکای فلگ (چین)، السانجاک (ترکیه) و ایپیر (ایتالیا) در ایران شد.

روکش‌سازی تحولی عظیم در صنعت چوب ایجاد کرده و تأثیرات مثبتی بر روی تولید محصولات چوبی به‌ویژه مبلمان، درب، پنجره، پارکت و سایر محصولات داشته است. این تحول نه تنها به کاهش هزینه‌ها و افزایش تنوع محصولات منجر شده، بلکه کیفیت کلی محصولات چوبی را نیز به طرز چشمگیری ارتقاء بخشیده است. بنابراین، صنعت چوب ایران با استفاده از این تکنیک‌ها، قادر است به سمت توسعه و رقابت در بازارهای داخلی و بین‌المللی گام بردارد